Marathi Residence

workcase

Η επιθυμία για μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή με το τοπίο, αποτέλεσε την αφετηρία για την ιδέα ενός διάφανου, γυάλινου περιπτέρου, σκαρφαλωμένου στην πλαγιά ενός λόφου. Λιτές γραμμές, και καθαροί όγκοι ήταν το συντακτικό πάνω στο οποίο βασίστηκαν οι μελετητές. Η χωρική οργάνωση της κατοικίας εστίασε στη δημιουργία ενός πυρήνα open plan ο οποίος τοποθετείται κεντρικά, στεγάζει τους χώρους διημέρευσης, και είναι ένα κομβικό σημείο ένωσης που φέρνει σε επαφή μεταξύ τους τόσο τους λοιπούς διώροφους κτιριακούς όγκους των υπνοδωματίων, όσο και τις εκατέρωθεν  εξωτερικές διαρρυθμίσεις. Σε αντιδιαστολή με τους πιο ανοιχτούς και εξωστρεφείς μπροστινούς εξωτερικούς χώρους, η πίσω πλευρά δημιουργεί ένα όριο με τον λόφο, είναι μια σχισμή στο έδαφος που ορίζει τον άξονα κίνησης προς την κεντρική είσοδο και τον υπόσκαφο ξενώνα.